Ah DC vah DC. Rastgele bir DC sineması çıktığında korkarak sarfiyat oldum. Sinema âlâ mi Kötü mü olacak diye üzülmüyorum bile ha yanlış anlamayın, korktuğum şey bu sefer sanki neye sevinip hiçbir Vakit tekrar göremeyeceğimiz oluyor. Artık Warner Brothers o kadar Fazla el değiştiriyor ki bir sinemada olan hiçbir olayın devamlılığını göremiyoruz. Olağan bir sinemada bu pek Sorun değil fakat harika kahraman sinemalarında koca bir kozmosta geçmelerinden Dolayı hayranların devamlılık aramaları Fazla mümkün. Laf konusu DC olunca da bu devamlılık hiçbir Vakit gerçekleşmiyor, verilen kelamlar asla tutulmuyor ve her 2 yılda bir yeni bir içerik ile hayatlarımıza giriş yapıyor.
Shazam Fury of The Gods ile de bu hislerim yanılmamış oldu. Değil evvelki sinemalarla olan ilişkiyi, kendi birinci sinemasıyla dahi temas kurulamamış. Yıllardır süregelen oyuncu değişiklikleri, Değerli karakterlerin arafta bırakılması ve bu üzere nedenlerden dolayı öyküde olması gereken birçok şey yaşanamıyor. örneğin birinci sinemadaki Superman sahnesinin sonraki sinemada hiçbir yere çıkmaması, bu sinemada de belirli karakterlerin görünmesi ancak hiçbir yere çıkmayacağını bilmemiz nitekim can yakıyor. Yani yıllarca Iron-Man izleyip Avengers’ta göremediğimizi düşünün. Bir müddet sonra o kadar Kıymetli bir Ira bile ilgisini kaybediyor. Sinema âlâ hoş deyip 2 hafta geçmeden unutuluyor. Lakin artık bir formda DC de bu türlü artık diye düşünüp bahtıma razı oldum ben.
Gelgelelim Shazam’ın yeni filmine… Birinci sinemanın duygusallığını bırakıp daha kaotik bir kıssayla çıkmış karşımıza Shazam. Ben Aka bir Shazam sever olarak okuduğum çizgi romanlarda ve izlediğim her animasyonda gördüğüm Shazam’ı görebilmiştim birincisinde. Bu seferki daha Fazla Shazam Family üzerine bir sinemaydı. Atlas’ın kızlarını anne berbatlar olarak seçen Fury of the Gods, epey keyifli ve akıcı bir senaryoya sahip olsa da bu onu düzgün yapmıyor maalesef. Sığ bir öyküsü olması nedeniyle ne kozmosa ne Shazam karakterine pek bir şey katmayan bir sinema. Sinema hakkında en Fazla hoşuma giden şeylerden birisi David F. Sandberg üzere birinin direktörlüğünü yapması. Kendisi Lights Out ve Annabelle üzere endişe sinemalarını yapmakla ünlü bir endişe direktörü aslında ve Shazam üzere çocuksu bir karakteri kendi karanlık çizgisine bu kadar uygun yedirmesi Fazla hoşuma gidiyor. Epey da hoş bilgiler yaydığı bir Twitter hesabı var, çizgi romanlarla da sinemalarla de içli dışlı birisi ve sahiden bu türlü kaliteli insanların DC direktörlüğü yapması Fazla sevindiriyor. Düşünceli kısmı ise DC’nin bu insanların değerini bilmemesi ne yazık ki.
Sandberg birinci sinemada olduğu üzere bu sinemada de imza pek Fazla görsele adım atmış. Birinci sinemada Billy Batson’ın çatıdan atlayıp Shazam’ı birinci çağırdığı görsel bu sinemada benim için nihayet Cenk sahnesinde Shazam’ın gerçek kuvvetini görebildiğimiz sahneye tekabül ediyor. Pek Fazla insan sinemanın geneline bakarak Üzücü eleştirse de David F. Sandberg’ün renk paleti kullanımına ve pek Fazla sahnesine kaygı sineması enstantanelerini yeterli yedirmesine bayılıyorum. Şahsen sinemanın açılış sahnesindeki kamera direktörlüğü ve nihayet savaştaki görsel efektler epey başarılıydı. Yer yer şaşırıp “Bu sinemaya nazaran Çok karanlık ve hoş durmuş cgi.” dediğim Fazla oldu. Hakikaten DC’nin o tonunu Fazla çok güzel kullanmış Sandberg. Bu hususta da başarılı olduğuna inanıyorum lakin WB şirket içerisindeki meseleleri çözmedikçe Tarantino da yapsa dayanılmaz bir Amel izleyemeyeceğiz üzere duruyor.
Onun dışında Lucy Liu ve Helen Mirren her ne kadar dayanılmaz görünseler de bu sinemada harcandıklarını hissediyorum. Oyunculuklar genel olarak ortalama altında kalıyor. Bilhassa Shazam Family’nin çocuk hallerini büyüklüklerinden kat kat daha Fazla beğeniyorum. Freddy Freeman ve Billy Batson’ın oyuncuları başta olmak üzere bütün çocuk oyuncular Fazla başarılı. Fury of the Gods da bu oyuncuların ortasındaki bağı ve Shazam Family’i Fazla yanlışsız bir biçimde göstermiş.
Fakat işte her ne kadar sinemanın katmanlarını beğensem de geneli için Fazla âlâ bir sinema diyemiyorum. DC’nin bir Lahza Evvel James Gunn’ın önderliğinde kainatı bağlayıcı adımlar atıp, oyuncuları daha sabit bir hale getirerek konseyi bir cihan kurması lazım. Bu gidişle ve gişelerle Batman dahi kurtaramaz yoksa üzere hissediyorum. İnsan bir Infinity War vakitlerini, bir Spider-Man: No Way Home vakitlerini özlüyor ne de olsa. Umarım DC’de de bir gün bu coşkuyu yaratacak bir Justice League sineması görmek nasip olur. Black Adam’sız ve JL teklifi almamış bir Shazam görmek kalbimi acıtıyor zira. Yine de after credits bir yerlere bağlayacak üzere fakat haydi bakalım, ipler James Gunn’ın elinde.
Editörün Notu: Birkaç güne unutacağınız lakin anlık keyfi yeteri kadar vermeyi başaran bir harika kahraman sineması, fazlasını beklemeyin.
NOT: 7
Yorum Yok